Het was liefde op het eerste gezicht. Hans Westerop uit Beek en Mariane Westerop-Swenne uit Didam leerden elkaar kennen tijdens hun werk bij sigarenfabriek Ritmeester. Ze kregen verkering, trouwden en vonden een huurwoning aan de Hoofdstraat in Didam. Hier zijn ze nooit meer weggegaan.
Mariane weet het nog als de dag van gisteren. “Ik was pas 15 en werkte bij Ritmeester. Ik kreeg tijdens het werk een briefje van Hans. Of ik ’s avonds in het fietsenhok wilde komen. Dat wilde ik wel, haha. Sinds die dag zijn we bij elkaar.”
Twee jaar later - in 1972 - stapte het verliefde stel in het huwelijksbootje. Dochter Anita werd geboren en in 1974 kregen ze de sleutel van de woning aan de Hoofdstraat. “In die tijd regelde de gemeente dat. In deze tijd hebben we met Plavei te maken. We waren dolblij met deze woning. Al die jaren hebben we hier met veel plezier gewoond. Hier mocht alles. Kinderen kwamen spelen en in de moestuin was ook niets te gek.”
Warm bad
De buurt voelde vanaf de eerste dag als een warm bad. “Het was altijd gezellig. In die tijd had je nog geen schuttingen. De tuinen waren open en iedereen praatte met elkaar. Er waren in het begin veel trouwerijen. En ook tegenwoordig is het nog steeds heel erg leuk hier. Mensen letten een beetje op elkaar. En dat bedoel ik op de positieve manier.”
Mariane moest ruim 2,5 jaar geleden afscheid nemen van haar echtgenoot. “Dat heeft er diep ingehakt. Ik mis Hans nog steeds. We waren ons hele leven samen. Ook op latere leeftijd kreeg ik nog warme gevoelens van hem. Toen hij kwam te overlijden, heb ik veel steun gehad van de mensen om me heen. Mijn dochter en haar man, mijn twee kleinkinderen, maar ook familie én de buurt.”
Na het verlies van Hans overwoog Mariane even om te verhuizen naar een kleiner appartement. “Hans was altijd druk in de tuin. Er stonden veel rozen. Ik kon dat allemaal niet bijhouden. Maar het voelde helemaal niet goed om te verhuizen. Hier ben ik thuis, hier wil ik zo lang mogelijk blijven wonen. Tussen de mensen die ik ken. En ja, nog steeds heb ik verdriet om Hans, maar ik vind heel voorzichtig wel weer een weg in het leven zonder hem. Mijn dochter woont met haar gezin hier om de hoek. De kleinkinderen zijn in de buurt. Ik leef weer.”
